วันศุกร์ที่ 26 กันยายน พ.ศ. 2557

พลิกชีวิตไปตลอดกาลกับ "ข้อสอบสัมภาษณ์เข้าบริษัทญี่ปุ่น"

เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นในบริษัทญี่ปุ่นแห่งหนึ่ง
CEO ของบริษัทนี้มีความเชื่อว่า

 
"ไม่ว่าจะบริษัทจะพยายามพัฒนาระบบหรือ
ความรู้ในองค์กรมากเพียงไรก็ตาม
ถ้าหัวใจของพนักงานทุกคนยังไม่ได้ถูกเติมเต็มอย่างสมบูรณ์
องค์กรนั้นๆ ก็จะเฉื่อยชา ไร้แรงผลักดันให้เกิดงานที่มีประสิทธิภาพ"
 
CEO ตระหนักว่า
มันน่าจะดีกว่าถ้าสามารถทำให้พนักงานได้สัมผัสกับประสบการณ์
"การขอบคุณที่แท้จริงเป็นอย่างไร"
เพื่อจะรู้สึกขอบคุณลูกค้าได้อย่างเต็มหัวใจจริงๆ
 
ด้วยเหตุนี้ ในช่วงสัมภาษณ์พนักงานใหม่ทุกปี
CEO จะทิ้งบทสนทนาด้วย 2 คำถามสุดท้ายเสมอ นั่นก็คือ
 
"คุณเคยนวดหลังนวดไหล่คุณแม่บ้างมั้ย?"
นักเรียนส่วนใหญ่ตอบว่า "ใช่"

 
คำถามต่อไป...
"คุณ เคยล้างเท้าให้คุณแม่มั้ย?"
สำหรับคำถามนี้คนส่วนใหญ่ตอบว่า "ไม่เคย"


 
โอเค งั้นผมให้เวลาคุณ 3 วัน
ระหว่างนั้นขอให้คุณกลับไปล้างเท้าคุณแม่
แล้วกลับมารายงานว่าเป็นยังไง
โอเคครับการสัมภาษณ์วันนี้จบลงเท่านี้


 
นักเรียนทั้งหลาย ต่างนึกกันว่า แค่ทำง่ายๆ แค่นี้
CEO จะรับเราเข้าบริษัท ต่างคนต่างก็ยิ้มๆ กลับบ้านไป
แต่ทว่า ความเป็นจริงแล้ว! แทบทุกคนไม่กล้าเอ่ยปากขอคุณแม่เลย
มีนักเรียนอยู่คนหนึ่ง พยายามเดินตามหลังคุณแม่อยู่ถึงสองวันด้วยกัน
แม่ก็สงสัยเลยถามไปว่า


แม่: "นี่ลูก เป็นอะไรไปเนี่ย ดูแปลกไปนะ"
ลูก: "เอ่อ..ไม่มีอะไรครับ ก็แค่อยากล้างเท้าแม่"
แม่: "อะไรนะ เพี้ยนรึเปล่า"
 
หลังจากนั้นลูกชายก็พาแม่ไปที่มุมนึงของบ้าน
แล้วเอาน้ำราดไปที่เท้าคุณแม่
จังหวะที่กำลังยกเท้าคุณแม่ขึ้นมา พร้อมที่จะล้าง
เด็กหนุ่ม รู้สึกว่า เท้าของคุณแม่ทำไมช่างหยาบกระด้างอะไรถึงเพียงนี้
รู้สึกว่ามีรอยแตกเป็นบริเวณกว้างที่ส้นเท้าด้วย
 
ในใจเด็กหนุ่มคิดไปว่า
"พ่อของเราด่วนจากไปก่อน คุณแม่จึงต้องทำงานหนัก
เลี้ยงดูเราและพี่ชายเราให้เติบใหญ่
เท้าที่หยาบกระด้างนี่แหละ เป็นเท้าที่ตรากตรำทำงานหนักเพื่อเรา"
 
เมื่อคิดได้ดังนั้นเด็กหนุ่มรู้สึกว่าได้เติมเต็มอะไรบางอย่าง
แล้วก็พูดไปว่า "แม่…อยู่กับผมไปนานๆ นะ"
 
"แม่" ที่ก่อนหน้านี้ ไม่เคยสัมผัสถึงความกตัญญูของลูกเลย
ก็ได้รู้สึกอะไรบางอย่าง
และบอกลูกไปว่า "ขอบคุณนะลูก"
แล้วก็นั่งเงียบไปซักพักหนึ่ง

 
ทันใดนั้น มีสิ่งหนึ่งตกลงมาจากข้างบน ลงมาที่มือของลูกชายคนนั้น


สิ่งนั้นคือ "น้ำตาของผู้เป็นแม่"


เด็กหนุ่มไม่กล้าเงยหน้าไปดูหน้าแม่ในตอนนี้ ได้แต่พูดว่า
"แม่ครับ ขอบคุณนะครับ" แล้วรีบปลีกตัวกลับห้องตัวเองไป


 
วันต่อมา เด็กหนุ่มคนนี้เดินทางไปรายงานให้กับ CEO

 
เด็กหนุ่ม: CEO ครับ ผมได้เรียนรู้สิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตแบบนี้
เป็นครั้งแรก ขอบคุณมากๆ ครับที่สอนเรื่องราวที่ดีที่สุดในชีวิตให้กับผม
 
CEO: เธอจะเป็นผู้ใหญ่ได้นั้น ไม่ได้มาจากตัวเธอโดดเดี่ยวเพียงคนเดียว
แต่มันมาจากการที่คุณพ่อ คุณแม่ และคนอื่นๆ รอบตัวเราคอยสนับสนุนเธอ
เธอจึงเป็นผู้ใหญ่ในวันนี้

 
จำไว้นะ หลังจากนี้ไป
"การจะเป็นผู้ใหญ่ที่ดีได้นั้น ไม่ได้เกิดจากความพยายามของตัวเราเองคนเดียว"



"ผมก็เหมือนกัน ต้องขอบคุณลูกค้า พนักงานทุกคน
รวมถึงผู้คนรอบๆ ผมทั้งหมด ที่ทำให้ผมเป็นผมทุกวันนี้"
JapanSalaryman
ที่มา: https://www.facebook.com/

ไม่มีความคิดเห็น: