ตอนนี้หนูเรียนคณะวิศวกรรมศาสตร์ ที่ม.เกษตรศาสตร์ค่ะ ภาคที่หนูเรียนเป็นภาคหลักสูตรพิเศษ เรียนยากมากกว่าปกติ เรื่องมันเริ่มจากหนูเรียนอินเตอร์ค่ะ หลักสูตรอังกฤษ จะมีo-level กับ A-level หนูอยากเรียนต่อเอเพราะคิดว่าเอไม่พอ แต่ป๊าก็บอกเปลืองเวลา เข้ามหาลัยเลยดีกว่า ทะเลาะกันแทบตาย เสียน้ำตาไปหลายลิตร สุดท้ายหนูแพ้ค่ะ เรียนมหาลัย ตอนแรกหนูเรียนวิดวะที่มธ ไม่ติดมก แต่ป๊าบอกที่มกดีกว่าเยอะ ปีหน้าสอบใหม่นะ หนูก็ไม่คิดจริงจังเพราะเพิ่งเข้า ก็ตื่นเต้นกับสังคมใหม่ แต่พอถึงเวลาจริงๆ ป๊าเขาเอาจริงค่ะ จริงจังมากจนหนูตอบตกลง หนูพื้นฐานไม่แน่นเพราะจริงๆหนูจบแค่มอสี่ แต่สุดท้ายก็ติด ป๊าเลยสั่งให้ย้าย
ก่อนจะเล่าถึงมก หนูขอย้อนกลับไปช่วงเตรียมตัวเข้านะคะ คือหนูชอบบริหารและเก่งด้วย ได้Aตลอด พอไปบอกก็บอกว่าจบบริหาร งานหายาก เรียนอย่างอื่นดีกว่า หนูก็ไม่เถียง ป๊าเสนอว่าเรียนวิดวะสิ ตอนเด็กหนูอยากเป็นวิศวกรค่ะ เพราะป๊าเป็น แต่พอโตขึ้นหนูเกลียดเลขมากเลยไม่อยากเรียน มาแย่มากๆตอนที่หนูไปสอบอักษรจุฬาค่ะ หนูไม่ได้บอกว่าจะสอบ แอบไปเอง แล้วก็ติด หนูดีใจมากเพราะหนูชอบภาษาค่ะ ตอนนั้นเรียนญี่ปุ่นด้วย พอไปบอกหนูก็นึกว่าจะดีใจ ที่ไหนได้โดนดุค่ะ ไม่ยอมให้หนูเรียน หนูไม่ยอมเหมือนกันค่ะ เราทะเลาะกันบ้านแตกจนมาม๊าต้องขอร้อง ป๊าเขายื่นคำขาดค่ะว่าจะไม่จ่ายให้ถ้าหนูเรียนอักษร หนูก็แพ้ค่ะ เพราะหนูเรียนภาคอินเตอร์ ค่าเทอมแพง ถ้าป๊าไม่จ่ายหนูก็ไม่มีปัญหาเรียน ไม่มีใครสนับสนุนด้วย หนูเสียใจมาก ร้องไห้แทบทุกคืนน้อยใจสารพัด สารภาพค่ะว่าตอนนั้นแอบเกลียดป๊าเลย
ป้าที่เลี้ยงตอนเด็กๆมาช่วยไกล่เกลี่ยค่ะ เป็นคนเดียวที่ป๊า ม๊าและหนูเชื่อฟังที่สุด ป้าหนูมาเกลี้ยกล่อมให้รีไทตามใจป๊าเพราะอักษรงานหายาก ตัวลูกสาวป้าก็เรียนจบมาก็ไปเป็นแอร์ แต่พี่หนูเขาสวย สูงมาก ป๊าประชดว่าถ้าสูง ฉลาด เอาตัวรอดได้อย่างพี่ป๊าจะไม่บังคับเลย ป๊าชอบว่าหนูว่างี่เง่า ไม่โต ไม่มีเหตุผล ไม่ระมัดระวัง (หนูมักมีโรคจิตตามบ่อยๆสมัยใส่ชุดนร)
ปัจจุบันนี้หนูอยู่ปีสองค่ะ เวลาสอบทีก็ความดันต่ำ เครียดลงกระเพาะ หนูพื้นฐานไม่ดีเท่าเพื่อน ต้องอ่านหนักมาก เรียนเทอม7-8ตัว ช่วงสอบคือแทบไม่ได้นอน หนูไม่เคยบ่นให้ป๊าหรือม๊าฟังเพราะหนูเคยบอกไปว่าหนูไม่ไหวครั้งนึง ป๊าก็จะบอกว่าไม่มีอะไรเกินความสามารถ ถึงจะไม่เก่งแต่ก็ขยันเอา ถ้าเรียนจบแล้วอยากเรียนต่ออักษรป๊าก็่ห้าม แต่ด้วยในความรู้สึกคือหนูไม่ชอบที่เรียน หนัก เหนื่อย หนูอยากเอนจอยเหมือนเพื่อน ตอนนี้หนูไม่ได้เจอเพื่อนเก่าเลยเพระน้ำท่วมทำให้เรียนอัด สอบเกือบทุกอาทิตย์ โปรเจค พรีเซน หนูท้อหนักขึ้นไปอีกเมื่อได้ยินว่าปีสามหนักกว่าสามเท่า เรียน7ตัว โปรเจค พรีเซนต์ทุกตัว แลปเครื่องอีกหลายแลป
ที่หนูมาเล่าเพราะหนูไม่อยากเห็นเด็กรุ่นน้องต้องเป็นแบบนี้ หนูเชื่อว่าหนูสามารถไปดีได้ในอาชีพที่ตนชอบ (หนูเป็นติวเตอร์ภาษาอังกฤษค่ะ อยากหางานเอง + อยากลบคำพูดป๊าค่ะ ช่วงน้ำท่วมหนูหาได้สองหมื่นกว่า และมีสถาบันติดต่อให้สอน) ในอนาคตหนูไม่รู้ว่าหนูจะเสียใจหรือขอบคุณป๊าที่บังคับเรียน หนูพยายามทำใจและทำวันนี้ให้ดีที่สุดค่ะ
credit:unigang
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น