กาลครั้งก่อนนานมาแล้วมีชายชราคนหนึ่งอายุเกือบ ๙๐ ปี มีชื่อว่าอวี๋กง ชาวบ้านเรียกขานพ่อเฒ่าว่า ลุงโง่ บ้านของลุงโง่อยู่ทางเหนือของภูเขา ที่หน้าบ้านมีภูเขาไท่หังและภูเขา หวางอูสองลูกตั้งขวางอยู่ ทุกวันเดินเข้าเดินออกจะไปไหนก็จะต้องเดินอ้อมภูเขาที่ขวางหน้าบ้านนี้ ทำให้รู้สึกไม่สะดวกยิ่งนัก ดังนั้น ลุงโง่จึงตัดสินใจจะย้ายภูเขาทั้งสองลูกที่ขวางหน้าบ้านนี้ออกไปเสีย. และนับจากนั้นมา ลุงโง่ก็ตื่นแต่เช้า นำลูกๆ หลานๆ ช่วยกันขุดเจาะหินผาที่หน้าบ้านกันอย่างไม่หยุดมือ ตั้งใจจะย้ายภูเขาสองลูกนี้ให้พ้นไปให้ได้
ในละแวกใกล้เคียงที่ลุงโง่อาศัยอยู่นั้น มีชายชราอีกผู้หนึ่งชื่อจือโส้วอาศัยอยู่ ชาวบ้านเรียกขานพ่อเฒ่าคนนี้ว่า “เฒ่าเรืองปัญญา” วันหนึ่งเขาเดินผ่านมาเห็นลุงโง่กับลูกหลานพากันง่วนอยู่กับการขุดเจาะภูเขา ก็อดหัวเราะในความโง่เขลาของลุงโง่ไม่ได้จึงพูดกับลุงโง่ว่า
”ท่านท่าจะเลอะเลือนไปใหญ่แล้ว อายุปูนนี้เปรียบไปก็เหมือนไม้ใกล้ฝั่ง ยังจะขุดย้ายภูเขาอะไรกันอีก ถึงขุดไปจนตัวตายก็ยังหาได้สะเทือนภูเขาใหญ่สองลูกนี้แม้สักน้อยนิดไม่.”
ลุงโง่ตอบว่า
”คนที่เลอะเลือนนั้นมิใช่ข้า เป็นท่านต่างหาก แม้ข้าตายไปแล้วก็ไม่เป็นไร ยังมีลูกของข้า แล้วลูกก็มีหลาน หลานก็ยังมีเหลนอีก ลูกหลานเหลนรับช่วงสืบต่อกันไปหลายชั่วคน ช่วยกันขุด ขุดมันออกไปหน่อยหนึ่ง มันก็น้อยลงหน่อยหนึ่ง แต่ภูเขานั้นไม่มีวันงอกสูงขึ้นอีกเป็นแน่ ขอแต่ให้พวกเรามีความตั้งใจเด็ดเดี่ยวแน่วแน่ ย่อมจะขุดย้ายภูเขาสองลูกนี้ให้ราบไปได้”
ชายชราที่ได้ชื่อว่าเป็นผู้เรืองปัญญาฟังแล้วให้รู้สึกอับจนถ้อยคำ
นิทานสุภาษิตนี้มีบันทึกไว้ในหนังสือ”เลี่ยจื่อ” สอนให้เรารู้ว่า คนเราย่อมเอาชนะธรรมชาติได้ คนๆ หนึ่งขอแต่ให้มีความตั้งใจ มีความมานะบากบั่นไม่ย่อท้อต่ออุปสรรค แม้จะยากลำบากแค่ไหนก็สามารถขจัดได้ คนเราไม่ว่าจะทำการงานใดจะต้องมีจิตใจแบบลุงโง่ย้ายภูเขา ภูเขาแม้จะใหญ่โตก็มิสู้ปณิธานของลุงโง่ หินผาแม้จะแข็งแกร่ง ก็ไม่สู้ความตั้งใจอันเด็ดเดี่ยวแน่วแน่ของลุงโง่
(บทความนี้เป็นเพียงส่วนหนึ่งของนิทานสุภาษิตจีน เลี่ยจื่อ)
"คนโง่ไม่ได้เป็นอุปสรรคต่อการงาน หากมุ่งมานะ ก็พบหนทางแห่งความสำเร็จได้ ฉะนั้นจงอย่าได้ประมาทคนโง่"...mata
เรียบเรียงโดย พรชัย สังเวียนวงศ์ http://thai.cri.cn/chinaabc/chapter16/chapter160207.htm
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น