[การเลือกคณะ] คุณสิ้นสุดกับคำว่าลังเลหรือยัง?

 

สวัสดีครับ

วันนี้จะขอแชร์ประสบการณ์นะครับ

ทุกคนที่ก้าวขึ้นสู่ช่วงชั้นมัธยมปลายก็ต้องเข้าสู่ภาวะ  "ต้องเลือก" ใช่มั้ยครับ

ต้องเลือกอะไรล่ะ สายการเรียน และ คณะที่จะเรียน เพื่ออะไรล่ะครับ?

 

       ก็เพื่อเอาไปประกอบอาชีพที่ตนเองหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะทำต่อไปทั้งชีวิต

 

แล้วเราจะทำยังไงล่ะ?

 

แน่นอนครับสำหรับพวกที่เก่งด้านใดด้านหนึ่งเลย คงไม่เจอปัญหาประเภทนี้หรอกครับ 

เช่น เด็กชาย ก. เก่งเลขวิทย์มากกก แต่โง่ภาษา สังคม และ ศิลปะ

แน่นอนครับ ไอหมอนี่มันคงจะไม่เลือกเรียน อักษร ออกแบบ หรืออะไรเทือกๆนี่หรอก คงจะพุ่งเป้า วิศวะ หรือ หมอเลย

 

ซึ่งสิ่งมีชีวิตที่มีสปีชีย์เป็นมนุษย์ที่มีลักษณะแบบนี้คงไม่มีปัญหาการลังเลครับครับ

 

แต่ไอพวกที่มีปัญหาเนี่ยสิ วิทย์ก็ได้ เลขก็ได้ วาดรูปก็เป็น เล่นดนตรีก็เป็น ภาษาก็ได้

 

มันทำได้หมดอ่ะครับ พอจุดๆหนึ่งที่ไอสิ่งมีชีวิตแบบนี้ มันต้องเลือก อ่ะมันลำบากใจ

 

ซึ่ง ผู้เขียนเองก็เป็นประเภทนี้ครับ

 

ผมชอบด้านศิลป์เป็นชีวิตจิตใจครับ และผมก็ดันชอบชีววิทยาด้วยครับ

แต่แน่นอนว่าถ้าให้ผู้เขียนไปนั่งอยู่ในแลป ชำแหละสัตว์นี่ ผู้เขียนเป็นลมครับ กลัวครับ

คงเป็นไม่ได้ ตัดมันไป

 

ปัจจุบันผู้เขียนก็อยู่สายวิทย์ คณิตนะครับ

 

แม่ง "ผิดที่ผิดทาง" ชิบหายเลย......

 

พอมาพูดถึงด้านศิลป์ครับ

 

ชีวิตนี้ผมอยากพูดให้ได้หลายภาษา  ผมอยากติสต์ อยากอินดี้ ครีเอทีฟ......?

ด้วยที่ผมเกิดมาในครอบครัวที่ คุณพ่อ เป็น อัยการ และอีกทั้งตระกูลรับราชการ....?

 

และด้วยตัวผู้เขียนเองฝันที่อยากจะเป็น.......นักการทูต......มาตั้งแต่เด็ก

อยากไปอยู่เมืองนอก อยากหนีสังคมแบบไทยๆ ที่แสนน่าเบื่อ ค่านิยมที่งมงาย สังคมแบบนี้ ผมเกลียดครับ

 

แต่กลับกัน ผมชอบวาดรูป ชอบสร้างสรรค์ สิ่งต่างๆลงไปในกระดาษ.....?

 

ชอบถ่ายภาพ งานด้านศิลปะ ผู้เขียนเป็นหมดครับ เล่นดนตรีก็เป็น

 

ใจรัก VS ความฝัน

 

ด้วยไลฟ์สไตล์ชีวิตของผม เป็นคนชอบเข้าสังคม มีหัวคิดสร้างสรรค์ ความสบายๆเป็นเลิศ ใช้เงินเเก่ง แต่งตัวล้ำ หลุดโลก มีความเป็นผู้นำ ชอบช่วยเหลือคน? ความขี้เกียจเป็นเลิศ นอนเก่งกว่าใคร พูดเก่ง สกิลความด้านสูงมาก

และหน้าตาดี?

 

นี่แหล่ะครับตัวผม แน่นอนดูรวมๆแล้ว ฟรีแลนซ์ นี่แหล่ะใช่เลย แน่นอนครับ ถ้าผู้เขียนทำฟรีแลนซ์ ครอบครัวก็แทะบ้านรอเลยครับ ไม่มีตังค์แน่ๆ

 

สิ่งที่ผมอยากทำที่สุดคือนอนอยู่บ้านเลยครับ บางทีก็คิดในใจ ทำไมก็ไม่เกิดมาเป็นผู้หญิง ให้ผัวเลี้ยง จบ 55555555555555555 

 

รู้มั้ยครับ ผู้เขียนเนี่ย อยากเป็นอะไรมาบ้าง

 

อยากเป็น สัตวแพทย์ ครับ แต่เลิกเพราะรักหมา เห็นมันเจ็บไม่ด้ายยยยย ทำใจไม่ด้ายยยยยย TT 

 

นักโบราณคดี..........อยู่เมืองไทยแม่งขุดกันจนจะครบแล้ว....แล้วฉันจะไปขุดอะไรล่ะ?

 

นักวิทยาศาสตร์.......ก็บอกแล้วไงว่าไม่อยากแค่อยู่ในแลป

 

ล่าม..........มันก็โอเค แต่ดูเป็นฟรีแลนซ์....?

 

นักออกแบบ....? เฮ้ยน่าสนว่ะ

 

นักวาดการ์ตูน.......ถ้ากูเกิดญี่ปุ่นก็น่าสนนะ เพราะนักเขียนไทยมันต้องเก่งขริงๆ เช่น เดอะดวง

 

 

 

นักการทูต อาชีพที่ผมฝันตั้งแต่ยังเบบี๋ อาจจะเป็นเพราะพ่อบอกว่าอยากให้เราเป็นนักการทูต

 

และ เราก็เริ่มสนใจหาข้อมูลเกี่ยวกับอาชีพนี้ ผู้เขียนชอบมากครับ มันดูตรงกะที่ผู้เขียนฝันไว้

ว่าใช้ชีวิตต่างแดน อยู่กะคนไทยในต่างแดน ใส่สูทที่ดูฟอร์มอล มีหน้าตาเด่นเด้ง ในสังคม

 

แล้ว การวาดรูปของเราล่ะ

 

นักออกแบบ ก็ทำงานออกแบบ การออกแบบคืออะไร? โอเคถ้าเราเป็น Art Director ที่แบบคิดคอนเซ็ปต์เอง หรือ อยู่ฝ่ายครีเอทีฟ ที่คิดคอนเซ็ปต์นั่นน่าสน แต่นั่นไม่ใช่แนวผม

 

แล้วถ้าเปิด Graphic House ของตัวเองล่ะ?

 

ต้องมานั่งออกแบบภายใต้คอนเซ็ปต์ของลูกค้า? 

 

การออกแบบต้องสื่อสารให้เข้าใจว่าทำอะไรออกมา

 

 อย่างผมคงไม่ใช่ งานที่ผมวาดมึงจะดูออกมั้ย........เรื่องของมึง

และที่สำคัญผมวาดเมื่อมีอารมณ์  ไม่มีก็ไม่วาด ไม่ออกแบบใต้คอนเซ็ปต์ใครหรอกครับ หรือ ถ้าไม่สนใจคอนเซปต์ก็ไม่วาด.....?

 

ผมไม่ชอบงานที่ต้องอยู่หน้าคอมตลอดเวลา....?

 

คราวนี้มันก็นำมาสู่

 

              ใจรัก VS ความฝัน

 

คุณจะเลือกอะไรล่ะ

 

ถ้าเลืกความฝัน จะทิ้ง ใจรักหรอ?

 

ถ้าเลือกใจรัก.......จะทิ้งความฝันหรอ?

 

สิ่งที่ผมเลือกตามมาคือ

 

เก็บมันไว้ทั้งสอง.......

 

เป็นนักการทูตที่วาดรูปครับ

 

สามารถทำได้นะ อาร์ตติสต์ดังๆหลายคน งานอาร์ตคืออาชีพเสริมนะครับ

 

ผมคิด ณ จุดที่ว่า

 

งานอดิเรก คือ ความสุข

 

งาน คือ ความทุกข์ 5555555555

 

บางคนเลือกจะทำมันทั้งสอง 

 

งานที่มี ทั้ง ทุกข์ และ สุข ?

 

ผมขอแยกละกัน 55555555 

 

ช่วงระหว่างยังเรียน หรือ สอบทูตไม่ได้ ก็วาดไป ขายบ้าง Davientart ก็มี

 

คนที่ทำอย่างนี้มีคนนึงครับ

 

ซอฮยอน Girl's Generation แห่งเกาหลีใต้ไงครับ

 

เธอเคยพูดในรายการ วิน วิน ว่า เธออยากเป็นนักการทูต

 

และสิ่งที่เธอทำอยู่ตอนนี้ล่ะ?  

 

ศิลปินที่โด่งดังและมากความสามารถ......

 

คนเราไม่ผิดครับที่จะทำหลายอย่างพร้อมกัน จะจับปลาหลายมือ

 

แต่คุณควรทุ่มเททีละอย่าง......เหมือนกับการหัดภาษาครับ ตอนนี้ภาษาอังกฤษของผมอยู่ในเกณฑ์ที่สูงมาก ผมทำได้ดีในภาษาตะวันตกแล้ว ผมจึงเริ่มหัด ภาษาญี่ปุ่นตามครับ เช่นเดียวกับการวาดของผม ผมวาดมังงะ ได้แล้ว ผมก็หัดวาดเรียลอาร์ตดู

 

พอเราทุ่มไปในทีละอย่างเราจะกลายเป็นคนที่ทำเป็นทุกอย่างครับ

 

ผมตัดสินใจได้ยังไงหรอครับ?

 

ผมอ่านบทสัมภาษณ์ของคนทั้งสองอาชีพครับ

 

ปรากฏว่าเมือผมอ่านทูต มันอินสไปร์ครับ

 

แต่อ่านพวกอาร์ติส ผมอิจฉาที่พวกสามารถเอาใจรักมาทำเป็นงงานได้ครับ

 

ฟีลมันต่าง โอเคที่ไม่ว่าผมจะลังเล ไขว่เขวกี่ครั้ง ผมก็ยังกลับมาหานักการทูต อาจจะเป็นเพราะผมไม่กล้า

 

แน่นอนครับ ผมอาจจะถูกฝังหัว แต่เมื่อผมจินตนาการตัวเองเป็นทูต ผมมีความสุข แต่อีกอาชีพ ผมจินตนาการดูผมรู้สึกว่ามันไม่ใช่ครับ 

 

ชีวิตคนเรามันต้องเลือกตลอดเวลาครับ

 

ผมวาดรูปแล้วสบายใจ

 

ถ้าเกิดผมทำงานวาดรูปแล้วผมเครียดกับงาน ผมจะทำอะไรให้สบายใจครับ?

 

ผมไม่ได้บอกว่า นักวาดไม่ดี แต่มันไม่ใช่ผม

 

ผมมีความสุขกับการที่ได้ใช้ชีวิตติดแบรนด์ทูตครับ

 

ทุกวันนี้ผมก็นั่งคิดว่า นักการทูต ที่ผมเลือกเนี่ย เพราะผมไม่กล้าที่จะเปลี่ยนรึเปล่า กลัวรึเปล่า?

 

แต่ผมว่าไม่ใช่ ถึงเงินเดือนนักการทูตจะนไม่ได้เยอะรวยเท่าธุรกิจ แต่ผมว่ามันใช่อ่ะ

 

ฉะนั้นไม่ว่ายังไง ตอนนี้ นักการทูตก็ยังเ็นคำตอบสำหรับผมครับ

 

อนาคตผมอาจจะเปลี่ยนอีก 5555555555

 

แต่ที่สำคัญ

 

คุณจะเลือกกี่ครั้งมันก็เรื่องของคุณครับ แต่คุณอย่าเสียใจเมื่อถึงเวลาที่คุณต้องเลือกจริง คุณจงมีความสุขกับสิ่งตนเลือก ถ้า ณ วันหนึ่งคุณไม่มีความสุขกับมัน อย่าเสียใจ อย่าถอยหลัง แต่ จงเดินออก แล้วเริ่มทำสิ่งใหม่ครับ

 

ถามว่าทุกวันนี้ยังลังเลมั้ย ก็ตอบว่ายังลังเลครับ แต่ก็พุ่งเป้าสู่ รัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์แล้วครับ :)

 

ขอขอบคุณ ประสบการณ์ดีๆ จากคุณ Bever Pluz