วันพฤหัสบดีที่ 17 กรกฎาคม พ.ศ. 2557

ชีวิตโรงเรียน สู่ ชีวิตมหาวิทยาลัย

 
เห็นช่วงนี้มีโฆษณาติวนั่นติวนี่เยอะแยะอลังการ
กลับมานึกถึงสมัยตัวเอง
ไอ่ที่บอกว่านึกถึงนี่ก็ไม่นานนะ แค่สองปี (หัวเราะ)
 
ถึงจะพูดว่า 'แค่สองปี'
แต่พอได้ไปใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัยแล้วถึงได้รู้ว่ามันนานเหลือเกิน
เมื่อเทียบกับชีวิตในโรงเรียน
 
 
โรงเรียนมีอะไร ?
โรงเรียนมีครูใหญ่
โรงเรียนมีครูปกครองถือกรรไกร
โรงเรียนมีอาหารกลางวันในถาดหลุม
โรงเรียนให้ยืนเคารพธงชาติหน้าเสาธง
โรงเรียนมีครูประจำชั้น
โรงเรียนมีเพื่อนเยอะแยะ
โรงเรียน มี ความหลัง
 
แล้วมหาวิทยาลัยมีอะไร ?
มหาวิทยาลัยมีอธิการ
 
มหาวิทยาลัยมีอาจารย์ แต่ไม่มีครู
ครูคือคนที่สอนหนังสือและสอนพฤติกรรม
แต่อาจารย์คือคนที่สอนหนังสือ สอนหนังสือ และสอนหนังสือ
 
มหาวิทยาลัยมีอาหารกลางวันให้ซื้อ แต่ไม่มีถาดหลุม
ถึงอาหารกลางวันจะเต็มจาน
แต่ก็สู้อาหารน้อยๆในถาดหลุมหกช่องไม่ได้
 
มหาวิทยาลัยมีเสาธง แต่ไม่ต้องไปยืนตอนแปดโมง
แปดโมงปุ๊ป ยามเดินมาชักธง
ถ้าอยู่โรงเรียน ทุกคนต้องมายืนพร้อมหน้าพร้อมตากัน
 
มหาวิทยาลัยมีอาจารย์ที่ปรึกษา ไม่มีครูประจำชั้น
อาจารย์คืออาจารย์ ครูคือครู
ความใกล้ชิดมันต่างกันนัก
 
มหาวิทยาลัยมีเพื่อนเยอะแยะ แต่จะหาเพื่อนแบบที่คบกันมาเป็นสิบปีได้มั๊ย ?
สิบสามปีที่อยู่ในโรงเรียน เจอเพื่อนหน้าเดิมๆทุกวัน
จนมาถึงปีสุดท้ายในโรงเรียน ถึงได้รู้ซึ้งกับคำว่า มองตาก็รู้ใจ
แกไม่ต้องพูดอะไร ชั้นเข้าใจ
 
มหาวิทยาลัย มี อนาคต มหาวิทยาลัยคือการแข่งขัน
ที่จริงมันก็แข่งกันมาตั้งแต่สมัยอยู่โรงเรียน
แต่ชีวิตมหาวิทยาลัย คือการเตรียมชีวิตที่จะออกไปเจอสิ่งอื่น
สิ่งอื่นคืออะไร ? สิ่งอื่นคือการใช้ชีวิตแบบผู้ใหญ่
การหางานทำ การเข้างานตอนเช้า เลิกงานตอนเย็น
ใช้ชีวิตแบบไม่มีปิดเทอม มีแต่พักร้อน
และการใช้ชีวิตแบบมีภาระมากขึ้น
 
 
 
มหาวิทยาลัย ไม่มีคนคอยดุด่า
ไม่มีคนคอยมาบอกให้เรียน
ไม่มีคนคอยบอกให้ทำผมให้เรียบร้อย
อยู่มหาวิทยาลัย ต้องดูแลตัวเอง
อยู่มหาวิทยาลัยต้องจัดการตัวเอง
 
ไม่เหมือนอยู่โรงเรียน
 
อยากกลับไปใช้ชีวิตในโรงเรียน
บางครั้งก็อยากให้มันเป็นแบบนั้นตลอดไป
ถึงชีวิตผู้ใหญ่จะไม่มีการสอบ
แต่การได้ติวหนังสือพร้อมกับเพื่อนๆเพื่อจะได้ผ่านอุปสรรคไปด้วยกัน
มันสนุกกว่ากันเยอะ :')
 
ชีวิตเรายังอีกยาว
จะโรงเรียน หรือมหาวิทยาลัย
เราก็ต้องพยายามทั้งนั้นแหละเนอะ (ยิ้ม)
 
บทความดีดีจาก http://discipline72.exteen.com/20101005/to

ไม่มีความคิดเห็น: