วันก่อนนั่งคุยกับน้องสาว ถามว่าจะไปเรียนต่อที่ไหน เธอก็ตอบอย่างสุนทรีมีความสุข
ว่า พระนครเหนือ คือ โอเค บ้านใกล้ หรือ ไกล เราไม่รู้หรอก แต่ที่เราแอบหมั่นไส้
คือถามว่า แล้วอยากเรียนอะไร
"เีค้าไม่รู้อ่ะเจ๊ ก็เพื่อนเค้ามันชวนกันไปเรียนทั้งกลุ่ม ก็เลยไปด้วยกัน"
เอ่อ....เลยเฉ่งรวดเดียวจบ งอนไปเลย....
คือ....อะไรจะติดเพื่อนขนาดนั้น จริง ๆ แล้วเราก็เสือกเองแหละนะ แต่มันก็อดห่วงไม่ได้คือ เข้าใจว่ารักเพื่อนติดเพื่อน ไม่อยากมีเพื่อนใหม่ ใช่ ตอนที่เราจะเปลี่ยนโรงเรียนเราก็เป็นค่ะแต่สุดท้ายแล้ว สังคมใหม่ มันก็ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด
และไอ้พวกที่บอกว่า กูจะไม่ทิ้งมึง....น๊าน หายหอยกันไปไหนหมดว๊า....
คือ ตรงนี้ ก็ไม่ได้ว่าเพื่อนไม่ดี แต่แน่นอนว่า หากเปลี่ยน ร.ร. ใหม่ โอกาสที่เราจะพบเพื่อนใหม่
มีกลุ่มใหม่มันก็สูงกว่า แต่ก็ไม่ได้บอกให้ทอดทิ้งเพื่อนเก่า ไม่มีอะไรตัดความสัีมพันธ์ของเพื่อนแท้ได้หรอกนะคะ ต่อใ้ห้อยู่กันคนละ โรงเรียน เรียนกันคนละที่ อยู่กันคนละที่ คุยกันน้อยลงแต่ทุกอย่างจะยังเหมือนเดิมแน่
หากเพื่อนคนนั้น คือ เพื่อนแท้ มิตรแท้ ไม่ใช่แค่เพื่อนกิน เพื่อนเที่ยวแรดกันไปวัน ๆ
มิตรแท้ เป็นยังไง มิตรแท้ ไม่ว่าจะเวลาไหน มันก็จะยังอยู่ข้างเราเสมอ มันพร้อมจะอยู่ปลอบใจเราเวลาอกหัก เตือนเรา เวลาเราทำผิด ไม่ชักพาเราไปในทางที่ผิด
กิ๊กมีเพื่อนผู้หญิงอยู่คนนึง คบกันมานานตั้งแต่ ม.1 จนตอนนี้อยู่ ปวส.2 กันแล้ว จะจบแล้ว( แต่ตูข้ายังดรอปออกมาเขียนก๊อก ๆ แก๊ก ๆ รอเข้ามหาลัย 55+ )
เราแยกกันตั้งแต่ตอน ม.3 เจอกันน้อยลง ปีนึงเจอกันน้อยมาก ทั้ง ๆ ที่บ้านก็ห่างกันแค่3-4 กิโลแต่ความสัมพันธ์ของพวกเรา มันก็ยังเหมือนเดิม แม้ไม่ได้เจอ ไม่ได้คุยบ่อยเหมือนเคยแต่มันก็ยังเป็นคนเดียวที่ฟังเสียงกิ๊กร้องไห้โดยไม่เบื่อ คอยด่า คอยเตือนเวลามีแฟนซึ่งกิ๊กฟังมันบ้างไหม...ก็ไม่ฟัง เพราะเป็นตัวของตัวเองจัด
ซึ่งมันก็ตั้งป้อมคอยสมน้ำหน้าทุกครั้ง เวลาเสียใจ 555+
คำว่าเพื่อน สำคัญนะ ใครบางคนที่มนุษยสัมพันธ์มีเพื่อนเยอะแยะมากมายก็จริง
แต่รับประกันเลยว่า คนที่รู้ใจ และ สนิทกันได้จริง ๆ มีไม่เกิน 5 คนหรอก...
จริงอยู่ ที่มันอาจจะเป็นไปตามวัยแต่บางครั้งการติดตามกลุ่มเพื่อนไปเรียนในที่ใหม่ ๆมันก็ไม่ได้ดีเสมอไป บางทีการเลือกที่เรียนของเด็กสมัยนี้อาจจะเปลี่ยนไปแล้วก็ได้
ทั้งเรื่องกฎระเบียบทรงผม หรือ แม้กระทั่งเรียนตาม ๆ กันไป ผลคือ เมื่อจบออกมาก็ไม่มีความสุขกับงานและสายอาชีพที่ต้องทำ
แล้วความสุขมันอยู่ที่ไหนล่ะ ?
อยู่ที่เพื่อนเราหรอ เพื่อนเป็นคนกำหนดชีวิตเราทุกอย่างเลยหรอ
การมีเพื่อนน่ะสำคัญ การมีมิตรไมตรีน่ะสำคัญ แต่เพื่อนที่ดีเค้าต้องปล่อยให้เรามีทางเดินของตัวเอง เค้าต้องไม่บังคับเรา เปลี่ยนแปลงความคิดเรา แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น มันอยู่ที่ใจเราด้วย ว่าเราจะเลือกทางไหน
รักเรียน ไม่ต้องกลัวเพื่อนโกรธ เำพราะเพื่อนที่ดี จะเคารพสิทธิในการตัดสินใจของกันและกันไม่ใช่้แค่ "เลิกคบกัน" เพราะว่าไม่ยอมมาเรียน โรงเรียนเดียวกัน มันไม่ใช่แค่นั้นหรอกนะตัวเธอทั้งหลาย
ต่างคน ต่างมีทางเดินเป็นของตัวเอง ปลายทางของคนเรา ระยะทางมันไม่เท่ากัน
บางคนระยะทางยาวไกล บางคนระยะทางใกล้ ๆ ทั้งนี้ ทั้งนั้น ก็คิดตรึกตรองให้ดี
อย่าปล่อยให้ใครคนอื่น มามีความคิดเหนือตัวเราได้ แต่กระนั้น ก็ไม่ได้หมายความว่า
ให้ฟังแต่ความคิดในหัวของตัวเอง เราควรจะเปิืดรับคอมเม้นต์จากคนอื่นด้วย
แล้วก็เอามาประมวลผลให้ดี ชั่งใจให้ดี และที่สำคัญ เราก็โตแล้วมีความคิดแล้ว
คงจะเลือกได้ว่าอะไร คือ สิ่งที่เราต้องการจริง ๆ
อยากเรียน ทำไมต้องเรียนตามเพื่อน พระเจ้า ไม่ได้ปั้นเรามาให้เป็นเหมือนกัน
พรสวรรค์ของเราทุกคนแตกต่างกันไป ประปราย ปะปน
ตัดสิืนใจให้ดีก่อนเลือกที่เรียน
อย่าเฮโลตามกันไป เพราะคิดว่าขาดกันไม่ได้
สุดท้ายแล้ว ทุกคนก็จะมีกลุ่มใหม่ สังคมใหม่
แล้วเราจะโทษใครได้ล่ะ ก็เราตามมันมาเองนี่นา... ใช่ป่
เพราะฉะนั้น แยกแยะคำว่ารักเพื่อน ออกจากความชอบของตัวเองให้พอดี
แล้วทุกอย่างมันจะลงตัวของมันเองแหละ
ขอขอบคุณ คนเขียนบทความมากมากนะครับ ขออภัยจำแหล่งที่มาไม่ได้ T___T
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น