อยู่ ๆ พี่ก็อยากเขียนบทนี้ขึ้นมา
เพราะคิดว่าน้อง ๆ ต้องสงสัยแน่นอนเลยช่ายยยป้ะ
ว่าเอ๊....ทำไมใครๆ ถึงพูดว่าชีวิตมหาวิทยาลัย มันไม่เหมือนชีวิตมัธยมเลย
พอพี่ได้มาอยู่มหาลัยจริงๆซึ่งนับถึงตอนนี้ก็ประมาณสองเดือนกว่าๆแล้ว
พี่ก็เริ่มเข้าใจ...ว่าทำไม อะไร อย่างไร เพราะอย่างนี้นี่เองง
!?!?!?
พูดในฐานะคนที่พ้นชีวิตมัธยมมา
ชีวิตมหาลัยไม่เหมือนกับชีวิตมัธยมจริงๆค่ะ
อย่างแรกที่สำคัญเลยคือ "อิสระ" ที่หาได้ยากจากชีวิตมัธยม
ไม่มีใครมาคอยคุม มาคอยจี้ว่าเสื้อออกนอกกางเกง
(ยกเว้นอ.บางคนจริงๆ ซึ่งเน้นว่าอาจจะเฉพาะคณะแพทย์)
จะเดินทางไปไหน จะกลับ จะมาเรียน จะโดด
ไม่มีใครว่า คุณรับผิดชอบชีวิตของคุณเอง
...แต่พี่ชอบนะ และพี่ก็พบว่าเพื่อนพี่ส่วนใหญ่ก็ชอบ
สิ่งต่อมาที่พี่เห็นคือ อย่างตอนมัธยมเราจะมีโรงอาหารเดียว
พักเที่ยงทีก็พักกันหลายระดับชั้น ก็ต้องวิ่งเอาของมาจอง
ปากกาเอย กระเป๋าเอย หรือของต่างๆไว้จองที่นั่งกินข้าว
แต่สำหรับมหาลัย พี่ไม่เคยเจอบรรยากาศนี้เลย
สำหรับที่นี่คือจะมีหลายโรงอาหารมาก เราอยากกินที่ไหนก็กิน
ถ้าโรงไหนเต็ม ก็ไปกินอีกโรง หรือไม่ก็ไปนั่งแทรกที่ที่ยังว่างอยู่
อื้มม...
และสิ่งที่สำคัญมากอย่างหนึ่งคือ
อย่างตอนมัธยม เราจะเจอเพื่อนตั้งแต่เช้ายันเย็น
อยู่ห้องเดียวกัน พักเที่ยงด้วยกัน ตอนเย็นเผลอๆกลับทางเดียวกันอีก
แต่สำหรับมหาลัย จะเจอเป็นบางคน และไม่ได้เจอตลอดเวลายันเย็น
ซึ่งน่าจะโชคดีสำหรับคณะพี่เพราะทุกคนเรียนเหมือนกันหมด
ไม่มีการลงตารางเรียนเอง คือ เค้าจัดตารางเรียนมาให้แล้วอ่ะ
พี่ก็เลยยังอารมณ์คล้ายๆมัธยม นั่นคือจะเจอเพื่อนหน้าเดิมๆอยู่บ้างเกือบทั้งวัน
แต่ก็จะไม่ค่อยดีตรงที่มันจะมีบางคนที่เรียนคนละเซกกับเราหมดเลย
เราก็จะไม่ได้เจอ ไม่ได้คุย และก็ไม่ค่อยได้พูดจาสนิทสนมกันเท่าไหร่
ยังมีหลายคนที่ยังไม่ได้คุยเลย อื้มม..
พี่เคยคุยกับเพื่อนคณะอื่น ที่เค้าลงตารางเรียนเอง
เค้าบอกว่า ตอนนี้เค้าอยู่กับเพื่อนเก่าเค้าเกือบหมด
เพราะว่าเวลาเรียนแต่ละวิชานั้นเค้าไม่ได้เรียนกับคนหน้าซ้ำเลย
เค้าบอกว่าพอเริ่มจะสนิทกับคนคนนึง เค้าก็พบว่ามันหมดเวลา
ต้องเปลี่ยนคาบ ซึ่งไปเจอกับเพื่อนใหม่อีกแล้ว
ทำให้เค้าไม่มีเวลาสนิทสนมกับใคร ทำให้รู้สึกไม่ค่อยสนิทกับใครเลย
โหยฟังแล้วพี่เศร้าเลยอ่ะ T-T
ก่อนหน้านี้พี่เคยได้ยินนะ ที่คนอื่นๆเคยพูดมาว่า
สมัยมหาลัย เราจะมีเพื่อนเยอะมากกกกกกกก
แต่พอจบไปเพื่อนที่ยังคบกันอยู่จริงๆมีไม่กี่คน
คือพี่เข้าใจนะว่าทำไม
เพราะว่าเรามีโอกาสได้รู้จักกับคนเยอะ
แต่ไม่มีโอกาสได้ทำความรู้จักกับตัวเค้าจริงๆ
คือได้รู้จักกันแค่ผิวเผินอ่ะ สุดท้ายแล้วเมื่อจากกันก็ไม่มีความผูกพันกันเท่าไหร่
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ขึ้นอยู่กับคนด้วย คณะด้วยอ่ะ
อย่างคณะพี่มีโอกาสได้เจอคนหน้าเดิมๆซ้ำๆบ่อย
พี่ก็เลยสนิทกับเพื่อนที่คณะนะ
แต่ยังไงพี่ก็สนิทกับเพื่อนที่มาจากมัธยมด้วยกันมากกว่า
ซึ่งตอนนี้เราจะรีบตัดสินอะไรก็เร็วเกินไปเพราะว่าพี่เพิ่งอยู่มาสองเดือนเอง
อื้มม
เค้าบอกว่าบางทีการใช้ชีวิตแบบเด็กมหาลัย ก็อาจจะมีการเหงาบ้างอะไรบ้าง
เพราะเราอาจจะไม่ได้อยู่กับเพื่อนตลอดเวลา
อย่างน้อยก็ระหว่างรอเจอเพื่อน หรือไม่ก้ระหว่างเดินทางกลับหอ
แต่พี่ไม่ค่อยเหงานะ อยู่ที่ใจเราเองด้วย
ถ้าเราไม่รู้สึกโดดเดี่ยว เราก็จะไม่เหงานะ
อาจจะเพราะพอพี่กลับมาหอ ก็เจอเพื่อนสมัยมัธยมที่เป็นเมดอีกสองคน
เอ๊ะบอกไปยัง พี่อยู่หอกับเพื่อนอีกสองคน ที่เป็นเด็กบัญชีกับถาปัด
นั่นละ แล้วก็เป็นเพื่อนกันตั้งแต่ม.ต้น สนิทกัน
อยู่แล้วก็สบายใจ อาจจะเพราะรู้จักกันมานานเลยรู้ว่าแต่ละคนเป็นยังไง
มีอะไรก็บ่นให้กันฟัง เหมือนอย่างที่เป็นตอนมัธยมน่ะ
แล้วคือพี่อาจจะโชคดีที่ได้เพื่อนที่คณะดีด้วยอ่ะ
อะไรๆมันก็เลยโอเคอ่า
พี่ก็อยากฝากไว้ว่า
อย่าเพิ่งรีบด่วนสรุปตัดสินใจสิ่งใดๆไปจากสิ่งที่ได้ยินมา
เพราะบางทีสิ่งที่เราเจอมันอาจจะไม่ใช่สิ่งที่คนอื่นเคยพูดเคยว่าไว้
ฟังไว้บ้างแต่ก็ไม่ใช่ยึดถือเอาไว้ซะหมด
สำหรับตอนนี้พี่ก็อยากจะบอกว่า
พี่ชอบชีวิตมหาลัยมากเลย
ส่วนชีวิตมัธยมก็คือความทรงจำส่วนหนึ่งที่ดีมากอีกเช่นกัน
^_____________^
ยังไงก็สู้ๆทุกคนนะคะ
credit:dekd
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น