นักเรียน ม.6 แชร์ประสบการณ์จากเด็กหัวไม่ดีเรียนได้ 2.9 เพราะติดเกมและติดแฟน โดนครูด่าโง่ เปลี่ยนตัวเองใหม่จนได้เกรด 3.7 ด้านชาวเน็ตแห่ชื่นชม
ถือเป็นอีกหนึ่งเรื่องราว ๆ ดีของเด็กไทยกับการแชร์ประสบการณ์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 คนหนึ่งที่เคยติดโซเชียล ติดเกมออนไลน์ มีปัญหาเรื่องความรัก ตอนเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 จนทำให้การเรียนย่ำแย่กับเกรด 2.9 ได้ลำดับรั้งท้ายของห้อง จนถูกครูด่าว่าโง่ทำพ่อแม่อับอาย จนคิดได้และเปลี่ยนตัวเองใหม่มาเป็นตั้งสมาธิกับการเรียนจนได้เกรด 3.7 ในเทอมถัดมา
ทั้งนี้เรื่องดังกล่าวถูกโพสต์โดยผู้ใช้งานเว็บไซต์พันทิป สมาชิกหมายเลข 1511356 ที่ได้ตั้งกระทู้ชื่อ "แชร์ประสบการณ์ ของเด็กหัวไม่ดีจากเกรด 2.9 สู่เกรด 3.7 ในเทอมถัดมา" เมื่อวันที่ 18 มีนาคม 2558 ที่ผ่านมา
ซึ่งหลังกระทู้นี้ได้ถูกตั้งขึ้นก็มีคนเข้ามาแสดงความคิดเห็นเป็นจำนวนมาก โดยส่วนใหญ่ชื่นชนในความพยายามและความขยันของเจ้าของกระทู้ที่สามารถผลักดันให้ตนบรรลุถึงเป้าหมายและมีวิธีการแก้ไขปัญหาที่ตนก่อขึ้นได้ดี
ถือเป็นอีกหนึ่งเรื่องราว ๆ ดีของเด็กไทยกับการแชร์ประสบการณ์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 คนหนึ่งที่เคยติดโซเชียล ติดเกมออนไลน์ มีปัญหาเรื่องความรัก ตอนเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 จนทำให้การเรียนย่ำแย่กับเกรด 2.9 ได้ลำดับรั้งท้ายของห้อง จนถูกครูด่าว่าโง่ทำพ่อแม่อับอาย จนคิดได้และเปลี่ยนตัวเองใหม่มาเป็นตั้งสมาธิกับการเรียนจนได้เกรด 3.7 ในเทอมถัดมา
ทั้งนี้เรื่องดังกล่าวถูกโพสต์โดยผู้ใช้งานเว็บไซต์พันทิป สมาชิกหมายเลข 1511356 ที่ได้ตั้งกระทู้ชื่อ "แชร์ประสบการณ์ ของเด็กหัวไม่ดีจากเกรด 2.9 สู่เกรด 3.7 ในเทอมถัดมา" เมื่อวันที่ 18 มีนาคม 2558 ที่ผ่านมา
ซึ่งหลังกระทู้นี้ได้ถูกตั้งขึ้นก็มีคนเข้ามาแสดงความคิดเห็นเป็นจำนวนมาก โดยส่วนใหญ่ชื่นชนในความพยายามและความขยันของเจ้าของกระทู้ที่สามารถผลักดันให้ตนบรรลุถึงเป้าหมายและมีวิธีการแก้ไขปัญหาที่ตนก่อขึ้นได้ดี
เกริ่นนำโดย kapook.com
โดยเจ้าของกระทู้ได้เล่าเรื่องราวของตนว่า ...
"สวัสดีค่ะ เผอิญวันนี้รู้สึกว่าง ๆ หลังจากปิดเทอมมาหลายวัน แล้วอยากมาแชร์ประสบการณ์ที่เกิดขึ้นในชีวิตช่วงเด็ก ๆ มาเล่าให้ฟังกันค่ะ ปัจจุบัน จขกท. อยู่ชั้น ม.5 กำลังจะขึ้น ม.6 นะคะ แต่เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อตัว จขกท. อยู่ชั้น ม.2 ค่ะ
ตัว จขกท. เป็นเด็กที่เรียน ๆ เล่น ๆ ชีวิตลั้ลลา เฮฮา แต่ถ้าจะเอาจริงกับชีวิตขึ้นมาก็จะสุด ๆ เลยอะค่ะ ทั้งชีวิต จขกท.ไม่เคยได้ต่ำกว่า 3.00 เลยค่ะ เพราะตอน ม.1 ผ่านมาได้ด้วยเกรด 3.05 (เฉียดฉิวเอามาก ๆ ) ฮ่าาาๆ พอมา ม.2 จขกท. ก็สัญญากับตัวเองว่า จะเรียนยังไงก็ได้ แต่เกรดห้ามต่ำกว่า 3.00!! พอมาเรียนเทอมแรก ชีวิตวุ่น ๆ เรื่องราวต่าง ๆ ก็เกิดขึ้นค่ะ
จขกท. เป็นเด็กติดโซเชียลตั้งแต่เด็ก ๆ แบบติดจนเล่นเพลินยัน ตี 1 ตี 2 แล้วค่อยนอนอะค่ะ พอทีนี้ จขกท. เกิดเบื่อขึ้นมา แล้วด้วยความที่อยากลองเล่นเกมออนไลน์ดูบ้าง เลยไปถามเพื่อนดูว่า มีเกมออนไลน์อะไรน่าเล่นบ้าง เพื่อนสนิทเลยแนะนำและชักชวนไปเล่นเกมออนไลน์เกมส์นึงค่ะ เป็นเกมออนไลน์เกมแรกที่ จขกท. ติดมันก็เป็นได้ ฮ่าาา แบบเล่นทั้งคืนจนการบ้านไม่ทำ หนังสือไม่อ่าน แล้วเหมือนกับว่าภายในห้องอ่ะ พอมีคนติด 1 คน 2 คน .. มันก็เริ่มเยอะขึ้นเรื่อย ๆ ชักชวนคนในห้องให้มาเล่นด้วยกัน ประมาณนี้อะค่ะ
แล้วทีนี้ จขกท. ก็ไปชักชวนเพื่อนผู้ชายคนนึงในห้องมาเล่นเกมออนไลน์เกมนี้ด้วยกันแบบ เฮ้ย มาเล่นด้วยกันมั้ย สนุกมาก ๆ เลยนะเกมส์ขอบอก ๆ >O< แล้วเล่นไป ๆ มา ๆ จึงเกิดความรักวัยว้าวุ่นขึ้นค่ะ (ตอนนั้น จขกท.ไม่ได้คิดอะไร แต่เพื่อนคนนี้มันคิดก่อน + แรงโน้มน้าว แรงเชียร์จากเพื่อนในห้อง จขกท. เลยใจอ่อน แล้วจากนั้นก็ลองคบกันค่ะ) เหมือนกับว่าที่บ้าน จขกท. จะห้ามไม่ให้มีแฟนเพราะเรายังเด็กอยู่รวมทั้งไม่อยากให้เสียการเรียนด้วย แต่ จขกท. ไม่ยอมเชื่อฟังเอง T_T (รู้สึกผิดมากๆ)
แล้วมันก็จริงตามที่พ่อกับแม่บอกค่ะ ตอนที่คบกับเพื่อนในห้อง จขกท. ชอบดราม่า แบบ ทำไมไม่สนใจเราเลย วันนี้ไปเล่นกับผู้หญิงคนอื่น เราหึงนะเว้ย บลาๆๆๆๆๆ 5555 บางวันเจอเรื่องทุกข์ใจที่โรงเรียน กลับบ้านมาปิดประตูห้องร้องไห้ในห้องคนเดียว โอ้วววว -w- แล้วเหมือนกับว่าอะไรต่อมิอะไรผ่านมาในชีวิต จนกระทั่งไฟนอลตอนเทอม 1 ค่ะ ตอนนั้นเราก็ยังคบกันอยู่ เหมือนกับว่าเราห่วงเค้าบอกเค้าให้อ่านหนังสือ (แต่ตัวเองไม่ได้อ่านเพราะห่วงคนอื่น) 55555 บวกกับตอนนั้นยังติดเกมออนไลน์อยู่ ตอนช่วงสอบโรงเรียนจะให้หยุดเพื่ออ่านหนังสือสอบ แต่เราหยุดเพื่อมานั่งเล่นเกมออนไลน์ - -*
ผลปรากฏว่าหลังจากประกาศผลสอบออกมา จขกท.ได้ 2.97 อันดับที่ 34 ของห้อง (ในห้องมี 36 คนค่ะ ) -0- * แบบ โอ้วโหว รออะไรล่ะคะร้องไห้เลยค่ะตอนนั้น พอประกาศผลเสร็จ เดินออกมาเงียบๆ #ร้องไห้หนักมาก แล้วเพื่อนคนอื่น พอคุยเรื่องเกรดเราก็จะทำตัวนิ่งๆ ปกติ พอเกรดออก จขกท. จะรีบโทรไปบอกพ่อหรือไม่ก็บอกแม่ก่อนอันดับแรก แต่พออันนี้เกรดออก เงียบยันเข้าบ้านเลยค่ะ พ่อถามว่า เทอมนี้ได้เกรดเท่าไหร่ เราก็ตอบไปอย่างนิ่ง ๆ 2.9 ค่ะ T____T พ่อและแม่ จขกท. เป็นบุคคลที่รักและน่ารักที่สุดสำหรับ จขกท. พ่อ จขกท. ก็มาปลอบว่า ไม่เป็นไรนะลูก เทอมหน้าเอาใหม่ก็ได้ (จขกท.น้ำตาไหลเลยค่ะ) พอแ ม่จขกท. รู้ก็เข้ามาปลอบเหมือนกันค่ะว่า เลิกเล่นได้เกมน่ะ อ่านหนังสือ ขยัน ๆ ให้มากขึ้นซะบ้าง รู้ว่าเราด้อยตรงไหนก็พัฒนาให้มันดีขึ้น (ถึงแม้แม่จะพูดทำนองนี้ แต่ก็รู้ว่าในใจลึก ๆ แม่อยากให้เราได้ดี) รออะไรล่ะคะ จขกท.ก็เลิกเล่นเกมออนไลน์นั่นเลยค่ะ แบบตัดขาด บอกเพื่อนว่า เฮ้ย เราไม่เล่นแล้วนะ บอกคนที่คบอยู่ว่าเราไม่เล่นแล้วนะ แล้วพอเปิดเทอม ม.2 เทอม 2 เริ่มต้นขึ้น.... ก็หักห้ามใจจากเกมออนไลน์ได้แล้วค่ะ เหลือแต่ปัญหาที่กำลังคบกับเพื่อนผู้ชายอ่ะค่ะ - -* ที่ทำให้ดราม่าอยู่พัก ๆ
ช่วงวันประชุมผู้ปกครอง พ่อ จขกท. เป็นประธานห้องค่ะ แบบวันนี้เป็นอะไรที่แย่มากสำหรับ จขกท. เพราะผู้ปกครองแต่ละคนก็มักจะถามว่า ลูกคุณได้เกรดเท่าไหร่ ลูกฉันได้เกรดเท่านี้ ๆ แบบ เรารู้สึกแย่มาก ๆ อ่ะ เหมือนกับว่า พ่อเราเป็นหน้าเป็นตาของคนในห้อง แล้วเราได้เกรดเท่านี้ รั้งท้ายของห้อง ทำไมทำแบบนี้ว่ะ ทำไมเราไม่ตั้งใจเรียน จนมีอยู่มาวันนึง เรากำลังทำบอร์ดอยู่หน้าห้องอาจารย์ที่ปรึกษาค่ะ แล้วอาจารย์ที่ปรึกษาก็มาพูดกับเราว่า เนี่ยเธอ พ่อเธอก็เป็นนายทหารชั้นสูง แม่เธอก็เป็นครู ทำไมเธอโง่อย่างนี้ โอ้โห ตอนแรกที่ได้ยินคำนั้นน้ำตาจะไหลออกมาแล้วค่ะ แต่กลั้นไว้ก่อน ค่อยปล่อยออกมาทีเดียว เราก็ได้ฟังแต่เงียบ ๆ พอหลีกจากที่ปรึกษาได้ ปล่อยโฮกับเพื่อนเลยค่ะ แบบ เออทำไมทำงี้ว้ะ พ่อก็เป็นตั้งนายทหารยศสูง แม่ก็เป็นครูที่มีหน้ามีตา แล้วทำไมเราโง่แบบนี้ว้ะ ทำไม ๆ กลับบ้านมาก็ร้องไห้อีกค่ะ (ดราม่าเข้าไปอีก) แล้วจากนั้นก็สัญญากับตัวเองค่ะ ว่าจะต้องทำให้ได้ 3.5 ขึ้นไป!!!
เริ่มจากการที่.... เราเป็นเด็กความจำไม่ค่อยดี ไม่ค่อยเก่งอ่ะค่ะ ก็เลยถามแม่ว่า แม่หนูอยากความจำดี ทำไงอ่ะ ขุ่นแม่ก็เลยแนะนำมาว่า สวดมนต์ นั่งสมาธิ เริ่มจากนั่งวันละ 15 นาที รออะไรล่ะคะ ทำเลยค่ะทำ แบบพอเลิกเรียน ทำภารกิจอะไรต่อมิอะไรเสร็จ ก็รีบกลับบ้าน อาบน้ำ สวดมนต์ นั่งสมาธิ วันละครึ่ง ชม. ย้ำ!! ทำทุกวันนะคะ (ที่ จขกท. เริ่มวันละครึ่ง ชม. เพราะตัว จขกท. เป็นคนชอบนั่งสมาธิค่ะ แต่ที่นั่งนานกว่านี้ไม่ได้เพราะ ขาชอบชา+เราจะต้องเผื่อเวลาอ่านหนังสือด้วยในตอนกลางคืน) แล้วก็ค่อยกินข้าวค่ะ (เรากินก่อนสวดมนต์ไม่ได้ค่ะ เพราะเวลากินข้าวก่อนพอไปนั่งสมาธิ แล้วมันชอบหลับ - -* แบบหนังท้องตัง หนังตาหย่อน ประมาณนั้น) จากนั้นก็เริ่มทำการบ้าน + อ่านหนังสือค่ะ
จขกท. เริ่มทำการบ้านในวิชาที่จะต้องแบบรีบส่ง เช่น วันพรุ่งนี้ หรือ วันมะลืนนี้ก่อน แล้วทยอยทำเรื่อย ๆ ค่ะ พอช่วงสัก เกือบ ๆ 4 ทุ่ม ก็จะเริ่มอ่านเนื้อหาของวันนี้ แบบทบทวนอะค่ะ ว่าวันนี้เรียนอะไรไปบ้าง (จขกท. ดีหน่อยคือ ตอนอยู่ในห้องเรียนก็ตั้งใจเรียน มันเลยพอจำได้บ้างคร่าว ๆ) จากนั้นก็ลองทำแบบฝึกหัดจากหนังสือค่ะ ตอนนั้นเราเป็นสมาชิกของหนังสือแม็ก แบบมันจะส่งเป็นรายเทอมมาให้อะค่ะ เดือนละเล่มมั้งไม่แน่ใจ ในนั้นมันจะมีเนื้อหาของ คณิต วิทย์ ไทย สังคม อังกฤษ อ่าค่ะ เราก็ทำ ๆ ไป หาแบบฝึกหัดอื่นมากนั่งทำด้วย
แล้วพอใกล้สอบ ทั้งกลางภาคและไฟนอล เนื่องจาก พอเรานั่งสมาธิเป็นประจำ แล้วมาอ่านหนังสือ น่าแปลกค่ะ จขกท. อ่านรอบเดียวจำได้เกือบทุกตัวหนังสือที่อ่านไป แบบ เฮ้ย ชีวิตดิ๊ดี แล้วเราก็ทำแบบฝึกหัดจากหลาย ๆ เล่มค่ะ ทั้งในโรงเรียนและข้างนอก แล้วพอวันสอบจริง โอ้วว ข้อนี้เราเคยทำมานี่น่าจำได้ ๆ เฮ้ยข้อนั้นเราอ่านมา แบบทั้งกลางภาคและไฟนอล เราเสร็จก่อนเพื่อน ฟุบหลับก่อนเลยค่ะ ฮ่าาาาา เพื่อนมันก็อึ้งแบบ เฮ้ยทำไมเสร็จเร็วอย่างนี้
พอช่วงใกล้ประกาศผลสอบ จขกท. บอกกับพ่อแม่ว่า พ่อแม่ถ้าหนูได้เกรด 3.5 ขึ้น พ่อแม่จะให้อะไรกับหนู อิอิ พ่อกับแม่ก็บอกว่า รอให้ได้ก่อนเถอะ จะขออะไร พ่อกับแม่ก็ยอม (แอร้ยยย พ่อก่ะแม่ตั้ลล้าคคคคที่สู๊ดดด >O<) คือ จขกท. มั่นใจมากว่ามันต้อง 3.5 ขึ้น แต่อีกใจก็กลัว เพราะบางวิชาเราก็อ่านไม่ทัน ไปอ่านอีกทีหน้าห้องสอบ - -*
พอเกรดออกปุ๊บ อาจารย์ที่ปรึกษาจะบอกจากที่ได้ท้ายสุดของห้อง ขึ้นมาเรื่อย ๆ ค่ะ โอ้ยย วินาทีนั้นหัวใจแทบจะหลุดจากร่าง แบบทั้งตื่นเต้น กดดัน
พออาจารย์บอกไปแล้ว 20 กว่าคน อ้าววว ยังไม่มีชื่อเราเลย ฮ่าาา เราก็เริ่มใจสั่น ๆ ว่า เกรดเทอมนี้งดงามแน่เลย แล้วเพื่อนในห้องก็อึ้งอะค่ะว่า บอกมาตั้งนาน ไหนชื่อเรา เพื่อน ๆ ก็ลุ่นกันด้วย ฮ่าาาา พออาจารย์บอก คนต่อไป.. ด.ญ. ...... เกรด 3.74 แบบ เรากรี๊สสสสอ่ะ เพื่อนก็ร่วมเฮกันทั้งห้อง แบบ เฮ้ย เป็นไปได้ ทำได้ไง เพื่อนบางคนแบบ ชมเราว่า สุดยอดอ่ะ จากเทอมที่แล้ว 2.9 ตอนนี้เพิ่มขึ้นมาเป็น 3.74 เจ๋งมาก แล้วตอนนั้นเราก็ตื่นเต้น ตอนแรกก็คิดอยู่ว่าจะโทรไปบอกพ่อแม่ดีมั้ย เราก็แบบ ไม่เอาดีกว่า ไปบอกที่บ้านเลยดีกว่า ฮ่าาาาา ทุกครั้งก่อนเข้าบ้าน เราจะให้พ่อมารับที่สามแยกทุกครั้ง แต่ทีนี้เราแบบ โอ้ยตื่นเต้น ขี้เกียจรอพ่อ อยากรีบไปบอกเร็ว ๆ ก็นั่งมอไซต์เข้าบ้านเลยค่ะ แล้วเปิดประตูบ้านเข้าไป ตะโกนดังลั่นบ้าน พ่อหนูได้ 3.74 พ่อก็เฮ้ ยินดีกับเรามากๆ (เรายังจำภาพนั้นได้อยู่เลยค่ะ เป็นอะไรที่ พ่อมีความสุขมาก ๆ) จากนั้นก็โทรไปบอกแม่ ตอนแรกเราก็ไม่รู้ว่าแม่จะรู้สึกยังไง แต่พอแม่เลิกงาน กลับมาถึงบ้าน แม่ยิ้มแก้มปริเลยค่ะ ฮ่าาาาา แม่น่าร้ากกก >_< เท่านั้นไม่พอ แม่ไปคุยกับเพื่อนที่โรงเรียนแม่ แบบ ลูกชั้นได้เกรด 3.7 จาก 2.9 เลยนะ คือเราแบบ เฮ้ยแม่ ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ม้าง แต่ในใจเราก็แบบ ดีใจค่ะ ที่ทำให้พ่อแม่มีความสุข
ส่วนเรื่องคนที่คบอยู่ ก่อนสอบเราบอกเลิกไปค่ะ (ทั้งที่ตอนนั้นยังรักอยู่เต็มหัวใจ) เหมือนกับว่า เขาไม่แคร์เรา เขาเย็นชาใส่เรา ประมาณนี้อะค่ะ แล้วทำให้เราไม่มีสมาธิ จิตใจว้าวุ้นตลอดเวลา ตอนนั้นเราก็เลยคิดแค่ว่า เพื่ออนาคตตัวเอง เพื่อให้พ่อแม่มีความสุข เราเลยโทรไปบอกเลิกเลยค่ะ จากนั้นนั้นถึงวันนี้ เขาก็ไม่คุยกับเราอีกเลย -0-***
นี่แหล่ะประสบการณ์ที่ได้รับมา ขอบคุณทุกคนมากนะคะที่มาอ่านกระทู้นี้ ^______________^ หากใครอยากนำไปใช้ก็ไปประยุกต์ใช้กับตัวเองได้นะค้าาา ขอบคุณค่าาา ^_^
เพิ่มเติมนะคะ จขกท. ขอโทษนะคะ ที่ตั้งกระทู้ให้คนอื่นเข้าใจผิด พอดีเล่นเฟซบุ๊ค แล้วเห็นเพจกระทู้เด็ดพันทิป นำกระทู้ของ จขกท. ไปลง ต้องขอบคุณมาก ๆ นะคะ ไม่คิดว่าจะบูมขนาดนี้ แต่ก็มีคนด่าเยอะเหมือนกัน T^T ต้องขอโทษจริง ๆ นะคะ ส่วนที่บอก 2.9 หัวไม่ดี จขกท. คิดแค่ว่า จขกท. หัวไม่ดีจริง ๆ ค่ะ อ่านหลายรอบแล้วไม่ค่อยเข้าหัว แล้วก็ช่วงนั้น จขกท. ยังเป็นเด็กอะค่ะ อยู่แค่ ม.2 แล้วเป็นคนที่อ่อนไหวต่อคำพูด แบบใครด่าเราอะไรยังงี้ ก็จะนำไปคิดคนเดียว จขกท. ไม่ได้เปรียบกับคนอื่นนะคะ เปรียบกับตัวเองล้วน ๆ เลยค่ะ แล้วเรื่องนี้มันผ่านมาแล้วมา 3-4 ปีได้ เห็นตัวเองว่าง ๆ เลยอยากจะมาแชร์ประสบการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวเอง แล้วก็อยากจะแนะนำว่า การนั่งสมาธิ + การขยันอะค่ะ มันดีกับตัวเรามาก ๆ เราถ้าเรามีสมาธิและตั้งใจกับอะไรอย่างหนึ่งมาก ๆ มันก็จะเกิดผลลัพธ์ที่ดีต่อตัวเองค่ะ
ส่วนที่ จขกท. ต้องพยายามอย่างนี้ เพราะ
1.คำด่าจากอาจารย์ที่ปรึกษา
2.ไม่อยากให้พ่อแม่เสียชื่อเสียง
3.อยากให้พ่อแม่ภูมิใจ
โดยเจ้าของกระทู้ได้เล่าเรื่องราวของตนว่า ...
"สวัสดีค่ะ เผอิญวันนี้รู้สึกว่าง ๆ หลังจากปิดเทอมมาหลายวัน แล้วอยากมาแชร์ประสบการณ์ที่เกิดขึ้นในชีวิตช่วงเด็ก ๆ มาเล่าให้ฟังกันค่ะ ปัจจุบัน จขกท. อยู่ชั้น ม.5 กำลังจะขึ้น ม.6 นะคะ แต่เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อตัว จขกท. อยู่ชั้น ม.2 ค่ะ
ตัว จขกท. เป็นเด็กที่เรียน ๆ เล่น ๆ ชีวิตลั้ลลา เฮฮา แต่ถ้าจะเอาจริงกับชีวิตขึ้นมาก็จะสุด ๆ เลยอะค่ะ ทั้งชีวิต จขกท.ไม่เคยได้ต่ำกว่า 3.00 เลยค่ะ เพราะตอน ม.1 ผ่านมาได้ด้วยเกรด 3.05 (เฉียดฉิวเอามาก ๆ ) ฮ่าาาๆ พอมา ม.2 จขกท. ก็สัญญากับตัวเองว่า จะเรียนยังไงก็ได้ แต่เกรดห้ามต่ำกว่า 3.00!! พอมาเรียนเทอมแรก ชีวิตวุ่น ๆ เรื่องราวต่าง ๆ ก็เกิดขึ้นค่ะ
จขกท. เป็นเด็กติดโซเชียลตั้งแต่เด็ก ๆ แบบติดจนเล่นเพลินยัน ตี 1 ตี 2 แล้วค่อยนอนอะค่ะ พอทีนี้ จขกท. เกิดเบื่อขึ้นมา แล้วด้วยความที่อยากลองเล่นเกมออนไลน์ดูบ้าง เลยไปถามเพื่อนดูว่า มีเกมออนไลน์อะไรน่าเล่นบ้าง เพื่อนสนิทเลยแนะนำและชักชวนไปเล่นเกมออนไลน์เกมส์นึงค่ะ เป็นเกมออนไลน์เกมแรกที่ จขกท. ติดมันก็เป็นได้ ฮ่าาา แบบเล่นทั้งคืนจนการบ้านไม่ทำ หนังสือไม่อ่าน แล้วเหมือนกับว่าภายในห้องอ่ะ พอมีคนติด 1 คน 2 คน .. มันก็เริ่มเยอะขึ้นเรื่อย ๆ ชักชวนคนในห้องให้มาเล่นด้วยกัน ประมาณนี้อะค่ะ
แล้วทีนี้ จขกท. ก็ไปชักชวนเพื่อนผู้ชายคนนึงในห้องมาเล่นเกมออนไลน์เกมนี้ด้วยกันแบบ เฮ้ย มาเล่นด้วยกันมั้ย สนุกมาก ๆ เลยนะเกมส์ขอบอก ๆ >O< แล้วเล่นไป ๆ มา ๆ จึงเกิดความรักวัยว้าวุ่นขึ้นค่ะ (ตอนนั้น จขกท.ไม่ได้คิดอะไร แต่เพื่อนคนนี้มันคิดก่อน + แรงโน้มน้าว แรงเชียร์จากเพื่อนในห้อง จขกท. เลยใจอ่อน แล้วจากนั้นก็ลองคบกันค่ะ) เหมือนกับว่าที่บ้าน จขกท. จะห้ามไม่ให้มีแฟนเพราะเรายังเด็กอยู่รวมทั้งไม่อยากให้เสียการเรียนด้วย แต่ จขกท. ไม่ยอมเชื่อฟังเอง T_T (รู้สึกผิดมากๆ)
แล้วมันก็จริงตามที่พ่อกับแม่บอกค่ะ ตอนที่คบกับเพื่อนในห้อง จขกท. ชอบดราม่า แบบ ทำไมไม่สนใจเราเลย วันนี้ไปเล่นกับผู้หญิงคนอื่น เราหึงนะเว้ย บลาๆๆๆๆๆ 5555 บางวันเจอเรื่องทุกข์ใจที่โรงเรียน กลับบ้านมาปิดประตูห้องร้องไห้ในห้องคนเดียว โอ้วววว -w- แล้วเหมือนกับว่าอะไรต่อมิอะไรผ่านมาในชีวิต จนกระทั่งไฟนอลตอนเทอม 1 ค่ะ ตอนนั้นเราก็ยังคบกันอยู่ เหมือนกับว่าเราห่วงเค้าบอกเค้าให้อ่านหนังสือ (แต่ตัวเองไม่ได้อ่านเพราะห่วงคนอื่น) 55555 บวกกับตอนนั้นยังติดเกมออนไลน์อยู่ ตอนช่วงสอบโรงเรียนจะให้หยุดเพื่ออ่านหนังสือสอบ แต่เราหยุดเพื่อมานั่งเล่นเกมออนไลน์ - -*
ผลปรากฏว่าหลังจากประกาศผลสอบออกมา จขกท.ได้ 2.97 อันดับที่ 34 ของห้อง (ในห้องมี 36 คนค่ะ ) -0- * แบบ โอ้วโหว รออะไรล่ะคะร้องไห้เลยค่ะตอนนั้น พอประกาศผลเสร็จ เดินออกมาเงียบๆ #ร้องไห้หนักมาก แล้วเพื่อนคนอื่น พอคุยเรื่องเกรดเราก็จะทำตัวนิ่งๆ ปกติ พอเกรดออก จขกท. จะรีบโทรไปบอกพ่อหรือไม่ก็บอกแม่ก่อนอันดับแรก แต่พออันนี้เกรดออก เงียบยันเข้าบ้านเลยค่ะ พ่อถามว่า เทอมนี้ได้เกรดเท่าไหร่ เราก็ตอบไปอย่างนิ่ง ๆ 2.9 ค่ะ T____T พ่อและแม่ จขกท. เป็นบุคคลที่รักและน่ารักที่สุดสำหรับ จขกท. พ่อ จขกท. ก็มาปลอบว่า ไม่เป็นไรนะลูก เทอมหน้าเอาใหม่ก็ได้ (จขกท.น้ำตาไหลเลยค่ะ) พอแ ม่จขกท. รู้ก็เข้ามาปลอบเหมือนกันค่ะว่า เลิกเล่นได้เกมน่ะ อ่านหนังสือ ขยัน ๆ ให้มากขึ้นซะบ้าง รู้ว่าเราด้อยตรงไหนก็พัฒนาให้มันดีขึ้น (ถึงแม้แม่จะพูดทำนองนี้ แต่ก็รู้ว่าในใจลึก ๆ แม่อยากให้เราได้ดี) รออะไรล่ะคะ จขกท.ก็เลิกเล่นเกมออนไลน์นั่นเลยค่ะ แบบตัดขาด บอกเพื่อนว่า เฮ้ย เราไม่เล่นแล้วนะ บอกคนที่คบอยู่ว่าเราไม่เล่นแล้วนะ แล้วพอเปิดเทอม ม.2 เทอม 2 เริ่มต้นขึ้น.... ก็หักห้ามใจจากเกมออนไลน์ได้แล้วค่ะ เหลือแต่ปัญหาที่กำลังคบกับเพื่อนผู้ชายอ่ะค่ะ - -* ที่ทำให้ดราม่าอยู่พัก ๆ
ช่วงวันประชุมผู้ปกครอง พ่อ จขกท. เป็นประธานห้องค่ะ แบบวันนี้เป็นอะไรที่แย่มากสำหรับ จขกท. เพราะผู้ปกครองแต่ละคนก็มักจะถามว่า ลูกคุณได้เกรดเท่าไหร่ ลูกฉันได้เกรดเท่านี้ ๆ แบบ เรารู้สึกแย่มาก ๆ อ่ะ เหมือนกับว่า พ่อเราเป็นหน้าเป็นตาของคนในห้อง แล้วเราได้เกรดเท่านี้ รั้งท้ายของห้อง ทำไมทำแบบนี้ว่ะ ทำไมเราไม่ตั้งใจเรียน จนมีอยู่มาวันนึง เรากำลังทำบอร์ดอยู่หน้าห้องอาจารย์ที่ปรึกษาค่ะ แล้วอาจารย์ที่ปรึกษาก็มาพูดกับเราว่า เนี่ยเธอ พ่อเธอก็เป็นนายทหารชั้นสูง แม่เธอก็เป็นครู ทำไมเธอโง่อย่างนี้ โอ้โห ตอนแรกที่ได้ยินคำนั้นน้ำตาจะไหลออกมาแล้วค่ะ แต่กลั้นไว้ก่อน ค่อยปล่อยออกมาทีเดียว เราก็ได้ฟังแต่เงียบ ๆ พอหลีกจากที่ปรึกษาได้ ปล่อยโฮกับเพื่อนเลยค่ะ แบบ เออทำไมทำงี้ว้ะ พ่อก็เป็นตั้งนายทหารยศสูง แม่ก็เป็นครูที่มีหน้ามีตา แล้วทำไมเราโง่แบบนี้ว้ะ ทำไม ๆ กลับบ้านมาก็ร้องไห้อีกค่ะ (ดราม่าเข้าไปอีก) แล้วจากนั้นก็สัญญากับตัวเองค่ะ ว่าจะต้องทำให้ได้ 3.5 ขึ้นไป!!!
เริ่มจากการที่.... เราเป็นเด็กความจำไม่ค่อยดี ไม่ค่อยเก่งอ่ะค่ะ ก็เลยถามแม่ว่า แม่หนูอยากความจำดี ทำไงอ่ะ ขุ่นแม่ก็เลยแนะนำมาว่า สวดมนต์ นั่งสมาธิ เริ่มจากนั่งวันละ 15 นาที รออะไรล่ะคะ ทำเลยค่ะทำ แบบพอเลิกเรียน ทำภารกิจอะไรต่อมิอะไรเสร็จ ก็รีบกลับบ้าน อาบน้ำ สวดมนต์ นั่งสมาธิ วันละครึ่ง ชม. ย้ำ!! ทำทุกวันนะคะ (ที่ จขกท. เริ่มวันละครึ่ง ชม. เพราะตัว จขกท. เป็นคนชอบนั่งสมาธิค่ะ แต่ที่นั่งนานกว่านี้ไม่ได้เพราะ ขาชอบชา+เราจะต้องเผื่อเวลาอ่านหนังสือด้วยในตอนกลางคืน) แล้วก็ค่อยกินข้าวค่ะ (เรากินก่อนสวดมนต์ไม่ได้ค่ะ เพราะเวลากินข้าวก่อนพอไปนั่งสมาธิ แล้วมันชอบหลับ - -* แบบหนังท้องตัง หนังตาหย่อน ประมาณนั้น) จากนั้นก็เริ่มทำการบ้าน + อ่านหนังสือค่ะ
จขกท. เริ่มทำการบ้านในวิชาที่จะต้องแบบรีบส่ง เช่น วันพรุ่งนี้ หรือ วันมะลืนนี้ก่อน แล้วทยอยทำเรื่อย ๆ ค่ะ พอช่วงสัก เกือบ ๆ 4 ทุ่ม ก็จะเริ่มอ่านเนื้อหาของวันนี้ แบบทบทวนอะค่ะ ว่าวันนี้เรียนอะไรไปบ้าง (จขกท. ดีหน่อยคือ ตอนอยู่ในห้องเรียนก็ตั้งใจเรียน มันเลยพอจำได้บ้างคร่าว ๆ) จากนั้นก็ลองทำแบบฝึกหัดจากหนังสือค่ะ ตอนนั้นเราเป็นสมาชิกของหนังสือแม็ก แบบมันจะส่งเป็นรายเทอมมาให้อะค่ะ เดือนละเล่มมั้งไม่แน่ใจ ในนั้นมันจะมีเนื้อหาของ คณิต วิทย์ ไทย สังคม อังกฤษ อ่าค่ะ เราก็ทำ ๆ ไป หาแบบฝึกหัดอื่นมากนั่งทำด้วย
แล้วพอใกล้สอบ ทั้งกลางภาคและไฟนอล เนื่องจาก พอเรานั่งสมาธิเป็นประจำ แล้วมาอ่านหนังสือ น่าแปลกค่ะ จขกท. อ่านรอบเดียวจำได้เกือบทุกตัวหนังสือที่อ่านไป แบบ เฮ้ย ชีวิตดิ๊ดี แล้วเราก็ทำแบบฝึกหัดจากหลาย ๆ เล่มค่ะ ทั้งในโรงเรียนและข้างนอก แล้วพอวันสอบจริง โอ้วว ข้อนี้เราเคยทำมานี่น่าจำได้ ๆ เฮ้ยข้อนั้นเราอ่านมา แบบทั้งกลางภาคและไฟนอล เราเสร็จก่อนเพื่อน ฟุบหลับก่อนเลยค่ะ ฮ่าาาาา เพื่อนมันก็อึ้งแบบ เฮ้ยทำไมเสร็จเร็วอย่างนี้
พอช่วงใกล้ประกาศผลสอบ จขกท. บอกกับพ่อแม่ว่า พ่อแม่ถ้าหนูได้เกรด 3.5 ขึ้น พ่อแม่จะให้อะไรกับหนู อิอิ พ่อกับแม่ก็บอกว่า รอให้ได้ก่อนเถอะ จะขออะไร พ่อกับแม่ก็ยอม (แอร้ยยย พ่อก่ะแม่ตั้ลล้าคคคคที่สู๊ดดด >O<) คือ จขกท. มั่นใจมากว่ามันต้อง 3.5 ขึ้น แต่อีกใจก็กลัว เพราะบางวิชาเราก็อ่านไม่ทัน ไปอ่านอีกทีหน้าห้องสอบ - -*
พอเกรดออกปุ๊บ อาจารย์ที่ปรึกษาจะบอกจากที่ได้ท้ายสุดของห้อง ขึ้นมาเรื่อย ๆ ค่ะ โอ้ยย วินาทีนั้นหัวใจแทบจะหลุดจากร่าง แบบทั้งตื่นเต้น กดดัน
พออาจารย์บอกไปแล้ว 20 กว่าคน อ้าววว ยังไม่มีชื่อเราเลย ฮ่าาา เราก็เริ่มใจสั่น ๆ ว่า เกรดเทอมนี้งดงามแน่เลย แล้วเพื่อนในห้องก็อึ้งอะค่ะว่า บอกมาตั้งนาน ไหนชื่อเรา เพื่อน ๆ ก็ลุ่นกันด้วย ฮ่าาาา พออาจารย์บอก คนต่อไป.. ด.ญ. ...... เกรด 3.74 แบบ เรากรี๊สสสสอ่ะ เพื่อนก็ร่วมเฮกันทั้งห้อง แบบ เฮ้ย เป็นไปได้ ทำได้ไง เพื่อนบางคนแบบ ชมเราว่า สุดยอดอ่ะ จากเทอมที่แล้ว 2.9 ตอนนี้เพิ่มขึ้นมาเป็น 3.74 เจ๋งมาก แล้วตอนนั้นเราก็ตื่นเต้น ตอนแรกก็คิดอยู่ว่าจะโทรไปบอกพ่อแม่ดีมั้ย เราก็แบบ ไม่เอาดีกว่า ไปบอกที่บ้านเลยดีกว่า ฮ่าาาาา ทุกครั้งก่อนเข้าบ้าน เราจะให้พ่อมารับที่สามแยกทุกครั้ง แต่ทีนี้เราแบบ โอ้ยตื่นเต้น ขี้เกียจรอพ่อ อยากรีบไปบอกเร็ว ๆ ก็นั่งมอไซต์เข้าบ้านเลยค่ะ แล้วเปิดประตูบ้านเข้าไป ตะโกนดังลั่นบ้าน พ่อหนูได้ 3.74 พ่อก็เฮ้ ยินดีกับเรามากๆ (เรายังจำภาพนั้นได้อยู่เลยค่ะ เป็นอะไรที่ พ่อมีความสุขมาก ๆ) จากนั้นก็โทรไปบอกแม่ ตอนแรกเราก็ไม่รู้ว่าแม่จะรู้สึกยังไง แต่พอแม่เลิกงาน กลับมาถึงบ้าน แม่ยิ้มแก้มปริเลยค่ะ ฮ่าาาาา แม่น่าร้ากกก >_< เท่านั้นไม่พอ แม่ไปคุยกับเพื่อนที่โรงเรียนแม่ แบบ ลูกชั้นได้เกรด 3.7 จาก 2.9 เลยนะ คือเราแบบ เฮ้ยแม่ ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ม้าง แต่ในใจเราก็แบบ ดีใจค่ะ ที่ทำให้พ่อแม่มีความสุข
ส่วนเรื่องคนที่คบอยู่ ก่อนสอบเราบอกเลิกไปค่ะ (ทั้งที่ตอนนั้นยังรักอยู่เต็มหัวใจ) เหมือนกับว่า เขาไม่แคร์เรา เขาเย็นชาใส่เรา ประมาณนี้อะค่ะ แล้วทำให้เราไม่มีสมาธิ จิตใจว้าวุ้นตลอดเวลา ตอนนั้นเราก็เลยคิดแค่ว่า เพื่ออนาคตตัวเอง เพื่อให้พ่อแม่มีความสุข เราเลยโทรไปบอกเลิกเลยค่ะ จากนั้นนั้นถึงวันนี้ เขาก็ไม่คุยกับเราอีกเลย -0-***
นี่แหล่ะประสบการณ์ที่ได้รับมา ขอบคุณทุกคนมากนะคะที่มาอ่านกระทู้นี้ ^______________^ หากใครอยากนำไปใช้ก็ไปประยุกต์ใช้กับตัวเองได้นะค้าาา ขอบคุณค่าาา ^_^
เพิ่มเติมนะคะ จขกท. ขอโทษนะคะ ที่ตั้งกระทู้ให้คนอื่นเข้าใจผิด พอดีเล่นเฟซบุ๊ค แล้วเห็นเพจกระทู้เด็ดพันทิป นำกระทู้ของ จขกท. ไปลง ต้องขอบคุณมาก ๆ นะคะ ไม่คิดว่าจะบูมขนาดนี้ แต่ก็มีคนด่าเยอะเหมือนกัน T^T ต้องขอโทษจริง ๆ นะคะ ส่วนที่บอก 2.9 หัวไม่ดี จขกท. คิดแค่ว่า จขกท. หัวไม่ดีจริง ๆ ค่ะ อ่านหลายรอบแล้วไม่ค่อยเข้าหัว แล้วก็ช่วงนั้น จขกท. ยังเป็นเด็กอะค่ะ อยู่แค่ ม.2 แล้วเป็นคนที่อ่อนไหวต่อคำพูด แบบใครด่าเราอะไรยังงี้ ก็จะนำไปคิดคนเดียว จขกท. ไม่ได้เปรียบกับคนอื่นนะคะ เปรียบกับตัวเองล้วน ๆ เลยค่ะ แล้วเรื่องนี้มันผ่านมาแล้วมา 3-4 ปีได้ เห็นตัวเองว่าง ๆ เลยอยากจะมาแชร์ประสบการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวเอง แล้วก็อยากจะแนะนำว่า การนั่งสมาธิ + การขยันอะค่ะ มันดีกับตัวเรามาก ๆ เราถ้าเรามีสมาธิและตั้งใจกับอะไรอย่างหนึ่งมาก ๆ มันก็จะเกิดผลลัพธ์ที่ดีต่อตัวเองค่ะ
ส่วนที่ จขกท. ต้องพยายามอย่างนี้ เพราะ
1.คำด่าจากอาจารย์ที่ปรึกษา
2.ไม่อยากให้พ่อแม่เสียชื่อเสียง
3.อยากให้พ่อแม่ภูมิใจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น