เรื่องนี้เป็นเรื่องราวที่นำมาขจากโลกโซเชี่ยลนะคะ
เห็นแล้วมีความประทับใจมากกับการที่ไม่แบ่งแยกคนที่มีข้อบกพร่องทางร่างกาย
มาร่วมช่วยเหลือซึ่งกันและกันในสังคม
เห็นแล้วมีความประทับใจมากกับการที่ไม่แบ่งแยกคนที่มีข้อบกพร่องทางร่างกาย
มาร่วมช่วยเหลือซึ่งกันและกันในสังคม
ต้องขอขอบคุณสิ่งดีๆที่ KFC มอบโอกาสให้กับเราทุกคนมากเลยนะคะ
เป็นเรื่องราวที่แชร์มาจากเรื่องของคุณ Sapisara Khemthong
ขออนุญาตินำมาเล่าสิ่งดีๆต่อกันนะคะ
ขออนุญาตินำมาเล่าสิ่งดีๆต่อกันนะคะ
เรื่องเล็กๆ ที่อยากบอกต่อ
วันนี้ยืนต่อแถวซื้อเบอร์เกอร์ที่เคเอฟซี สาขาเมเจอร์สุขุมวิท ในเวลาเร่งด่วนก็เลยชี้เมนูนั้นเมนูนี้มั่วๆ ไป สอบถามอะไรพนักงานก็ส่ายหัว ยิ้มๆ แล้วชี้ไปที่พนักงานคนอื่นๆ เลยเริ่มหงุดหงิด แต่ก่อนที่จะวีนก็เหลือบไปเห็นป้ายเล็กๆ ที่ติดตรงหน้าอก แปลเป็นไทยว่า "สวัสดีค่ะ ฉันเป็นคนหูหนวก บริการเต็มที่ด้วยใจแม้ไม่ได้ยิน" ... เท่านั้นแหละฉันรีบยกมือขึ้นไหว้ขอโทษน้องเค้าโทษฐานที่หงุดหงิดไม่ดูตาม้าตาเรือ น้องพนักงานส่งยิ้มหวานให้ แล้วเราสองคนก็สื่อสารกันนิดหน่อยเป็นภาษามือ และพูดช้าๆ ให้อ่านปากกะนรู้เรื่องก่อนที่พนักงานอีกท่านจะมารับช่วงต่อไป
แอบสังเกตการทำงานของพนักงานผู้พิการทางการได้ยิน กับลูกค้าคนอื่นๆ ทั้งสองฝ่ายต่างพยายามสื่อสารกันด้วยภาษามือและการอ่านปาก ซึ่งกันและกัน กลุ่มเด็กหญิงชาวอินเดียสั่งอาหารไปหัวเราะไป แต่บอกว่า"คุยกันยากแต่ก็สนุกดีนะ" สักพัก น้องผู้ชายวัยรุ่นหน้าตาดีคนหนึ่งเดินมาขอทิชชู่ วิธีที่เค้าสื่อสารคือเอาฝ่ามือแปะๆ รอบๆ ปากเหมือนเวลาเราใช้กระดาษเช็ดปาก พร้อมก็ยิ้มๆ อายๆ แล้วพี่พนักงานก็หยิบทิชชู่พร้อมรอยยิ้มยื่นให้...
เท่าที่นับๆ ดู ในสาขานี้ มีพี่ๆ พนักงานผู้พิการทางการได้ยินประมาณ 4 คน แต่ละคนก็มีหน้าที่ให้บริการลูกค้าต่างๆ กันไป
สิ่งที่ทำให้มีความสุขคือ ดีใจที่เริ่มมีพื้นที่ให้ผู้พิการได้ทำงาน ได้แสดงความสามารถของตัวเองเพิ่มมากขึ้น
ดีใจที่สองคือ พื้นที่เหล่านี้จะเป็นพื้นที่ที่เปิดโอกาสให้คนปกติและผู้พิการได้แบ่งปันหลายๆ อย่างด้วยกัน ได้เรียนรู้ และเข้าใจกันและกันมากขึ้น เราอาจจะพูดกับพนักงานปกติโดยที่ไม่ต้องมองหน้ากัน แต่กับพี่พนักงานเหล่านี้เราต้องมองหน้า สบตา และตั้งใจอ่านปาก และอ่านภาษามือของกันและกันตลอดเวลา
ดีใจที่สามคือ
ขอบที่เคยปิดกั้นและแบ่งแยกความสมบูรณ์และความขาดพร่อง กำลังค่อยๆ ถูกทำให้จางลง แม้มันจะเล็กน้อยมาก แต่จากจุดเริ่มต้นเล็กๆ ตรงนี้ และตรงนั้นและอีกหลายๆ แห่งที่อาจจะมีแล้ว แต่เรายังไม่เห็น ... วันหนึ่งมันจะหายไป หรืออย่างน้อยที่สุด มันจะไม่เป็นอุปสรรคระหว่างความเข้าใจของกันและกัน ...
ขอบคุณนะเคเอฟซี ... พบเจอป้ายนี้ที่สาขาไหน ก็แวะเข้าไปสื่อสารกับพี่ๆ เค้ากันนะ
วันนี้ยืนต่อแถวซื้อเบอร์เกอร์ที่เคเอฟซี สาขาเมเจอร์สุขุมวิท ในเวลาเร่งด่วนก็เลยชี้เมนูนั้นเมนูนี้มั่วๆ ไป สอบถามอะไรพนักงานก็ส่ายหัว ยิ้มๆ แล้วชี้ไปที่พนักงานคนอื่นๆ เลยเริ่มหงุดหงิด แต่ก่อนที่จะวีนก็เหลือบไปเห็นป้ายเล็กๆ ที่ติดตรงหน้าอก แปลเป็นไทยว่า "สวัสดีค่ะ ฉันเป็นคนหูหนวก บริการเต็มที่ด้วยใจแม้ไม่ได้ยิน" ... เท่านั้นแหละฉันรีบยกมือขึ้นไหว้ขอโทษน้องเค้าโทษฐานที่หงุดหงิดไม่ดูตาม้าตาเรือ น้องพนักงานส่งยิ้มหวานให้ แล้วเราสองคนก็สื่อสารกันนิดหน่อยเป็นภาษามือ และพูดช้าๆ ให้อ่านปากกะนรู้เรื่องก่อนที่พนักงานอีกท่านจะมารับช่วงต่อไป
แอบสังเกตการทำงานของพนักงานผู้พิการทางการได้ยิน กับลูกค้าคนอื่นๆ ทั้งสองฝ่ายต่างพยายามสื่อสารกันด้วยภาษามือและการอ่านปาก ซึ่งกันและกัน กลุ่มเด็กหญิงชาวอินเดียสั่งอาหารไปหัวเราะไป แต่บอกว่า"คุยกันยากแต่ก็สนุกดีนะ" สักพัก น้องผู้ชายวัยรุ่นหน้าตาดีคนหนึ่งเดินมาขอทิชชู่ วิธีที่เค้าสื่อสารคือเอาฝ่ามือแปะๆ รอบๆ ปากเหมือนเวลาเราใช้กระดาษเช็ดปาก พร้อมก็ยิ้มๆ อายๆ แล้วพี่พนักงานก็หยิบทิชชู่พร้อมรอยยิ้มยื่นให้...
เท่าที่นับๆ ดู ในสาขานี้ มีพี่ๆ พนักงานผู้พิการทางการได้ยินประมาณ 4 คน แต่ละคนก็มีหน้าที่ให้บริการลูกค้าต่างๆ กันไป
สิ่งที่ทำให้มีความสุขคือ ดีใจที่เริ่มมีพื้นที่ให้ผู้พิการได้ทำงาน ได้แสดงความสามารถของตัวเองเพิ่มมากขึ้น
ดีใจที่สองคือ พื้นที่เหล่านี้จะเป็นพื้นที่ที่เปิดโอกาสให้คนปกติและผู้พิการได้แบ่งปันหลายๆ อย่างด้วยกัน ได้เรียนรู้ และเข้าใจกันและกันมากขึ้น เราอาจจะพูดกับพนักงานปกติโดยที่ไม่ต้องมองหน้ากัน แต่กับพี่พนักงานเหล่านี้เราต้องมองหน้า สบตา และตั้งใจอ่านปาก และอ่านภาษามือของกันและกันตลอดเวลา
ดีใจที่สามคือ
ขอบที่เคยปิดกั้นและแบ่งแยกความสมบูรณ์และความขาดพร่อง กำลังค่อยๆ ถูกทำให้จางลง แม้มันจะเล็กน้อยมาก แต่จากจุดเริ่มต้นเล็กๆ ตรงนี้ และตรงนั้นและอีกหลายๆ แห่งที่อาจจะมีแล้ว แต่เรายังไม่เห็น ... วันหนึ่งมันจะหายไป หรืออย่างน้อยที่สุด มันจะไม่เป็นอุปสรรคระหว่างความเข้าใจของกันและกัน ...
ขอบคุณนะเคเอฟซี ... พบเจอป้ายนี้ที่สาขาไหน ก็แวะเข้าไปสื่อสารกับพี่ๆ เค้ากันนะ
เห็นสัญลักษณ์อย่างนี้แล้ว ไม่ต้องหงุดหงิดนะคะ
มาร่วมด้วยช่วยกันสนับสนุนคนทำมาหากิน
ไม่ทำตัวเเป็นปัญหาสังคมกันเถอะค่ะ ^^
ที่มา: http://pantip.com/topic/31335340
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น